grammaticorum prima pagina     scaligeri versio


 

EPITOME CASSANDRAE

GRAECOLATINA, VERSIBUS

Anacreontiis conscripta per

Gvl. Cantervm Vltr.  

 

(Sumptum e libro: LYCOPHRONIS CHALCIDENSIS ALEXANDRA sive CASSANDRA. Cum versione Latina GVLIELMI CANTERI. Eiusdem Canteri in eamdem Annotationes, quibus loca difficiliora partim e Scholiis Graecis, partim ex allis scriptoribus explicantur.  Apud Hieronymum Commelinum, Anno MDXCVI)

 

 

 

 

 

5

 

 

 

 

10

 

 

 

 

15

 

 

 

 

20

 

 

 

 

25

 

 

 

 

30

 

 

 

 

35

 

 

 

 

40

 

 

 

 

45

 

 

 

 

50

 

 

 

 

55

 

 

 

 

60

 

 

 

 

65

 

 

 

 

70

 

 

 

 

75

 

 

 

 

80

 

 

 

 

85

 

 

 

 

90

 

 

 

 

95

 

 

 

 

100

 

 

 

 

105

 

 

 

 

110

 

 

 

 

115

 

 

 

 

120

 

 

 

 

125

 

 

 

 

130

 

 

 

 

135

 

 

 

 

140

Αἲ αἲ τάλαινα πάτρα.

πρῶτον μὲν ἡρακλῆος

θοαῖς πραθεῖσα πεύκαις.

λεύσσω δὲ δεύτερον νῦν

πυρουμένην σε τλῆμον.

στένω στένω σε, πάτρα,

τάφους τε δαρδανείους.

λεύσσω θέοντα γνωτὸν

ἐς ἁρπαγὴν κυνώδη.

καὶ δὲ σ᾿, ἀδελφὲ ταύτης

πράτευς ἄγρας στερήσει.

κλαίων δὲ πάτραν ἵξηι,

ψυχρὸν φέρων ἄγαλμα.

βύκταισιν αὖθις ἴφιν

θύσουσι τὴν μέλαιναν

οἱ νηλέες πελασγοί.

τοὺς δευτέρους δὲ δόντες

ὅρκους, πλέουσι δεῦρο.

ἤδη βλέπει ζέουσαν

πρύμναις θέτιν παλαίμων.

καὶ δὴ στένει μύριννα,

παράκτιοί τε θῖνες.

καὶ δὲ μαμερτὸς αἴθει

αἶαν, γόος τ᾿ ἐν ὠσὶ

ἰνδάλλεται γυναίκων.

ἐκεῖνο πῆμα δάψει

ἐμὲ πλεῖστον, εῦτ᾿ ἐμεῖο,

ἀχιλεῦ, κτενεῖς ἀδελφόν,

καὶ, τρώϊλε, στένω σε,

ὃν ὠϋτὸς αὖ φονεῦσει.

καὶ σὸν, τάλαινα, πότμος,

μῆτερ φίλη, στενάζω,

ἣν χερμάδος πελασγῶν

κρύψουσι λοιδοροῦσαν.

προσδέξεται δ᾿ ἀδελφὴν

κόνις τοκὰς χανοῦσα.

πολυξένην δ᾿ ἄρ᾿ ἶνις

ἀχιλλέως θυηλαῖς

γαμηλίοις πελάσσει,

πηγὸν κταᾳὼν ποδάρκην.

βίαν δὲ πείσομαι ᾿γὼ,

ταύτης θ᾿ ἕκατι λώβης

πολλοῖς κάκιστα πολλὰ

βουδεία τλητὰ δώσει.

αἴαντα γὰρ τὸ πρῶτον

οἴσει τὸ κῦμα, φάγρον

στα?ρούμενον θαλάττηι.

ἀμύντορος δὲ κρύψει

υἱὸν πάγουρον ἠών.

νάπαι δὲ κερκαφείαι

κάλχαντα καὶ δύ᾿ ἄλλω,

ὡς πύραμος δύ᾿ ἄλλω.

ἥξουσι πέντε κύπρον.

αἰτωλὸς ἀργύριππαν

δομήσεται ᾿κ μόροιο

σωθεὶς διὰ τροπαίας.

γυμνασίας δὲ νήσους

πλεύσουσιν οἱ βοιωτοί.

ὀδυσσέως δ᾿ ἑταίρους

ἀγρεύσεται πρόπαντας

ἅιδης, λιπὼν ἕν᾿ αὐτῶν,

ὃν πολλὰ δὴ παθόντα

ἕος κέλωρ φονεύσει.

ἀγαμέμνονος δ᾿ ὅμαιμος

πάμπολλα τὴν δάμαρτα

πλανήσεται ματεύων.

ἄλλους δὲ τρεῖς λίβυσσαν

ῥίψει βορᾶς ἐς αἶαν.

οἰνωτρίαν δὲ γαῖαν

φιτροῦ φονεὺς προσήκων,

καὶ λινδίων στρατηγοῖς

βοηδρομῶν, θανεῖται.

ἐπειὸς ἀμφὶ κίριν

προσνάσσεται ὁ τέκτων.

σικανίαν δὲ πολλοὶ,

ἄλλοι δὲ σῖριν ἄμφι,

τυλλησίους δὲ πρῶνας

ἄλλοι, τέρειναν ἄλλοι

(νιρεῖ δὲ καὶ θόαντι

κρᾶθις σύνοικος ἔσται)

πολλοὶ δὲ καὶ μελίτην.

παπποκτόνος δ᾿ ὀθρωνὸν

κἤπειρον αὖτις ἤξει.

ὁ δ᾿ οἶος αὐσονείοις

τεθάψεται τάφοισι,

ᾳόσωντ᾿ ἰατρὸς ἔσται.

τήμψαν δὲ ναυβόλειοι

ἥξουσιν οἱ ἑταῖροι

(σηταίαν ἐν πέτραισι

μίμνει μόρος δυσαίων)

οἱ δ᾿ αὖ πόλιν λάμητον.

καὶ ταῦτα πάντ᾿ ἄνοστοι

τλήσουσιν οἱ πελασγοί.

οὐδ᾿ οἶς πάτραν μολόντες

κύρσουσι τῶν κρατίστων.

ὁ γὰρ μέσον σκεπάρνωι

κόγχον τυπεὶς, πεσεῖται,

κἀγώγε δὴ σὺν αὐτῶι.

καὶ μὴν τὸ πᾶν ὁμοίως

ἀνάστατος στρατηγοῦ

τοῦ κρῆτος οἶκος ἔσται.

λοκροὶ δὲ παρθένους ἃς

πέμψουσιν ὡς ἀθηνᾶν

ἐς ἴλιον στένοντες.

σὺ δ᾿ αὖ ἐπωπὶς ἔσσηι,

μῆτερ, θεᾶς τριμόρφου.

ὀστᾶ δ᾿ ἐμοῦ ξυναίμου

ἄξουσ᾿ ἐς ἄστυ θήβης.

κλέος δ᾿ ἐμῆς γενέθλης

αὔξουσιν ἄμναμοί μου,

σκύμνοι διπλοῖ λέοντες.

τοιαῦτα πυργόπορθοι

μέλλουσι πάντα πάσχειν.

πόθεν δὲ ταῦθ᾿ ὑπῆρχε;

πρῶτον κόρην βοῶπιν

σαράπτιοι ὑφεῖλκον.

κούρητες αὖθις ἄλλην,

τευκρόν τε καὶ σκάμανδρον

πέμψαντες, ἡρακλῆ τε.

θρῆικη πραθεῖς᾿ ἀφῆκεν

τριέσπερον λέοντα.

τυρσηνὸς αὖτις αἴας

οἰνωτρίας κράτησεν.

πάρις δὲ λοῖσθος εὗδον

πῦρ μοῦνος ἐξεγείρει.

ἥξει γὰρ ἀτρέως παῖς,

κόδρου κέλωρ, ὀρέστης,

λακμώνιοι τέταρτοι.

ἥξει μίδας μετ᾿ αὐτοὺς

ξέρξης τε πρὸς πελασγούς·

ἕως ἄναξ μακηδὼν

ἀμφοῖν μέγας κρατήσηι,

παρ᾿ οὗ γε συγγενής μου

διαλλαγῶν κυρήσει.

μάτην δὲ ταῦτα βάζω.

πίστιν μ᾿ ἀφεῖλ᾿ ἀπόλλων.

θήσει δὲ ταῦτ᾿ ἀληθῆ.

τοῦτ᾿ αὖ μαθόντες ἄλλοι,

τὴν φοιβόληπτον αἰεὶ

χελιδόν᾿ αἰνέσουσιν.

Heu heu paterna terra:

Olim quidem Herculana

Combusta classe primum:

Nunc te, misella, rursum,

Igni perire cerno.

Te, Troia, defleo, te,

Et Dardani sepulcrum.

Excurrit, ecce, frater

Ad femina rapinam.

Verum tibi ista praeda,

O frater, auferetur,

Et flens domum redibis

Cum frigida figura.

At milites Pelasgi

Vento ducis puellam

Mactare destinabunt,

Foedusque duplicantes,

Huc deinde navigabunt.

Quin iam videt Palaemon

Mare aestuans carinis:

Quin iam gemit Myrinna,

Campique littorales.

Vastatque iam ferus Mars

Terram, mihique planctus

Aures ferit molestus.

Hoc plurimum gravabit

Me, eum ferox Achilles

Fratrem remittet orco:

Sic Troilum quoque idem,

Quod defleo, necabit.

Quin & tuam dolebo,

O mater alma, sortem,

Quam gens Pelasga saxis

Teget, canem disertam.

At te, soror, dehiscens

Tellus vorabit ima.

Polyxenamque Achille

Satus feroce ducet

Ad nuptias cruentas.

Patrem quoque ille perdet.

At vis mihi inferetur,

Factique talis ergo

Multis ferenda multa

Budea virgo mittet.

Aiax enim scelestus

In fluctibus marinis

Iactatus interibit.

Amyntorisque natum

Phagrum recindet Eon,

Satusque Cercaphi, tres

Aetate grandiores,

Duosque Pyrami fons.

Quinque in Cypro manebunt.

Aetolus Argyrippam

Fundabit, a Trophaea

Vitam recens adeptus.

Gymnesias marinas

Boeotus advehetur.

Ulyssis autem amicos

Captabit ater orcus,

Ipso tamen relicto,

Quem deinde multa passum

Occidet eius infans.

At regis ipse frater

Sociam tori iugalis

Errabit usque quaerens.

Tres unda vasta volvet

A d littus Africanum.

Ad torris asper hostis

In Italam profectus

Terram, laboris ergo

Sortem feret cruentam.

Equinus architectus

Ciris colet fluenta,

Sicaniamque multi,

Sirisque flumen altum,

Tullesiosque colles,

Et Italam Terinam,

Et insulam Melitam.

Sed Nireo & Thoanti

Tum Crathis accoletur.

Elpenor autem Othronum &

Epirum abibit olim.

Sed Italis sepulcris

Condetur ille, morbos

Oraculis repellens.

At Nauboli Temessam

Satellites subibunt

(Setaea te dolende

Ad saxa mors manebit)

Quidam oppidum Lameti

Et hac quidem Pelasgos

Instant foris ferenda.

Quin nec domum recepti

Meliora sortierentur.

Namque huic caput securi

Findetur olim acuta.

Communis ista erit mors

Parique clade Creta

Gortyniique regis

Domus alta destruetur.

Locri tamen puellas

Mittent suas Minervae

Ad Ilium gementes.

At tu, parens, triformis

Brimus eris ministra.

Tum fratris ossa nostris

Ferentur usque Thebas.

In posteris auorum

Crescet decus meorum,

Leunculis duobus.

Haec Ilii cruentis

Sunt pestibus ferenda.

At causa quae sit horum!

Phoenix bouem puellam

Abduxit in carina.

Aliam statim rapit Cres,

Teucro simul, Scamandro

Misso, Trinoctioque

Thraces repente caesi

Tyrinthium vocarunt.

Tyrrhenus inde terram

Oenotriam tenebat.

Sed ultimus favillas

Paru resuscitabit.

Existet hinc Mycenis

Regnans, itemque Orestes,

Neleus, itemque Dores.

Midas sequetur istos,

Xerxesque contra Achivos:

Donec latus Philippo

Utrosque subiuget rex,

Cum quo meus propinquus

In foedus ibit olim.

Loquor sed ista frustra.

Fidem Deus negavit.

Sed facta subsequentur.

Quod posteri videntes,

At astra laude tollent

Hirundinem canoram.

 

ΕΙΣ ΛΥΚΟΦΡΟΝΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Αὐράτου ἐπίγραμμα.

 

Φεῦ... τίς ἀνήρ ποτε ταῦτα σιβυλλιάων ἀγόρευσεν

            ἔκπαγλος, ὡς θείης ἔμπλεος ἦν σοφίης;

ἦ ῥ᾿ ἐτεὸν τὸ πλάτωνος ἔπος γε μάλ᾿ εἵνεκα τούτου,

            ἔνθεον ὃς μανίην εἶπε τὰ μουσοπόλων.

οὐ γὰρ Ἀλεξάνδρα ζώωσά περ εἶπεν ἂν ἄλλως

            μαινομένη, φρονέων ἢ φάτο νῦν Λυκόφρων.

 

ЭПИГРАММА НА ЛИКОФРОНА
Иоанна Аурата

 

О... Что же это за муж, что сивиллины эти реченья

             Молвил? Божественной он мудрости полон ли был,

Иль для него прежде прочих платоново истинно слово —

            То, что безумие шлют боги служителям Муз —

Ведь Александра при жизни, безумная, так же сказала б,

            Как во здравом уме здесь говорит Ликофрон.


grammaticorum prima pagina     scaligeri versio