Hymnus Brasiliensis
I
Audierunt Ypirangae ripae placidae
Heroicae gentis validum clamorem
Solisque libertatis flammae fulgidae
Sparsere in caelos Patriae tum fulgorem
Pignus vero aequalitatis
Possidere si potuimus brachio forti
Almo gremio en libertatis,
Audiens sese offert ipsi pectus morti!
O cara Patria,
Amoris atria,
Salve! Salve!
Brasilia, somnium tensum, flamma vivida
Amorem ferens spemque ad orbis claustrum,
Si pulchri caeli alacritate limpida,
Splendescit almum, fulgens, Crucis plaustrum.
Ex propia gigas positus natura,
Impavida, fortisque, ingensque moles
Te magnam praevidebunt in futura.
Tellus dilecta,
Inter similia
Arva, Brasilia,
Es patria electa!
Notarum parens alma es inter lilia
Patria cara,
Brasilia!
II
In cunis semper strata mire splendidis,
Sonante mari, caeli albo profundi,
Effulges, o Brasilia, flos Americae,
A sole irradiata Novi Mundi!
Caeterisque in orbe plagis
Tui rident agri florum ditiores;
Tenent silvae en vitam magis,
Magis tenet tuo sinu Vita amores.
O cara Patria,
Amoris atria,
Salve! Salve!
Brasilia, aeterni amoris fiat symbolum,
quod affers tecum, labarum stellatum,
En dicat aurea viridisque flammula
-Ventura pax dedusque superatum.
Si vero tollis Themis clavam fortem
Non filios tu videvis vacillantes
Aut, in armando te, timentes mortem
Tellus dilecta,
Inter similia
Arva, Brasilia,
Es patria electa!
Notarum parens alma es inter lilia
Patria cara,
Brasilia!
Mandes de Aguiar vertevit in sermonem latinum.
>Hino do Rio Grande do Sul / Hymnus Magni Fluminis Meridiei
Joaquim José Medanha / Francisco Pinto da Fontoura
Vertevit in sermonem latinum Guntherus
Esta versão foi composta tentando, mais do que verter linha por linha na lingua latina, fazer uma composição que pudesse ser cantada ao mesmo tempo, ou seja, que fosse homométrica com o original português. O autor não é poeta ou letrado, apenas latinista de coração. Sugestões ou críticas (preferencialmente as construtivas) podem ser enviadas para gunther_lew@yahoo at com at br.br. Membros da SBEC (Sociedade Brasileira de Estudos Classicos) são especialmente encorajados a darem suas opiniões que poderão, a critério do autor, ser aqui publicadas também.
Porto Alegre, 23 de outubro de 2001 (sive a.d.X.Kal.Nov MMDCCLIII a.U.c.)
Lingua Lusitana
Olavus Bilac
Flos ultimus Latii, stultus atque pulchrus,
Es simul ac una splendor et sepulcrum:
Aurum nativum quod in impura ganga
Metallo agresti apud glaream tuetur...
Ita amo te, incognita et obscura,
Tuba sonitu claro, lira candida,
Habes tronitum atque sibilum procelae
Etiam murmur desiderii affectusque!
Amo agrestem tuam laetitiam, odoremque
Silvarum virginarum ac maris magni!
Amo te, Lingua quidem rudis dolenteque
Qua audivi "Mi Filli!" ex voce materna
Et ubi Camones canavit in exsilio amaro
Amorem sine candore et genium sine fortuna.
Vertevit in sermonem latinum Guntherus .
Audire Stellas
Olavus Bilac
Euge, dicetur, stellae exaudire!
Certe efrenata te mouet amentia,
Vt audiam vero lumina palentia,
E lectulo mihi gratum posilire...
Me lubet in fenestras aduenire,
Vt astra Viae Lactae coloquentia
Exaudiam; quando solis refulgentia
Scintillat, astra vellem inuenire!
Dicetur nunc: -O mens exagitata!
Quid aiunt sidera argentata?
Quare sensum eorum nobisque celas?
Oportet, palam dicam, uos amare!
Solum amanti datum est potare
Aures audiendi, intelligendi stellas!
Nescio quis vertevit haec in sermonem latinum!
Cometes
Olavus Bilac
Cometes quidpiam transibat... In saxo, herbis,
Insecto et toto, luce anima illa lucebat;
Sic soli terra quasi serva se dedebat;
Fervebant sanguis ac sucus. Et fugiebat is...
Terram motus terae, bellum, aqua, vastabant,
Tempestas, fames, pestilentia, ignium rivus;
Amor recreabatur, reficiebat animus;
Et illis transibat cum religiones transibant...
Et tum, crinita flava arrigendo, fugiebat...
Extingebatur gens; Solitudo feratim
Impletur iterum. Et cometes redibat...
Defluebatur aetas catervatim, paulatim:
Universum, petra hominem, pronuntiabat
Sempiternum suum! Et subridebat presertim...
Vertevit in sermonem latinum Guntherus .
CAROLI DRUMMOND DE ANDRADE Carmina
(Latine reddita; trad. latine de SILVA BÉLKIOR)
I. Vidui Canticum
In cor meum corruit nox,
maestus factus sum invitus.
Umbra quaedam venit lente,
venit lente, me amplexavit.
Erat umbra dulcis meae
tot defunctae abhinc annos.
Me amplexavit tanto amore,
me constrinxit aestu tanto,
me osculavit, fuit solatium.
Postea risit leniter,
valedixit cernua
et exivit. Ostium clausit.
Gressus sensi in scalis deorsus.v
Post, nil prorsus...
actum est.
II. Media in via
Media in via erat lapis
erat lapis media in via
erat lapis
media in via erat lapis.
No ero umquam immemor illius eventûs
meis in retinis tam lassis perviventis.
No ero umquam immemor quod media in via
erat lapis
erat lapis media in via
media in via erat lapis.
III. Bacchatio in palude
Cohors bufonum infrenorum
coaxat coaxat coaxat.
Palus strepit ut duntaxat
Praelium. Fremunt quot bufones
.
Luna apparuit perrotunda
paludemque claruit totam.
Usque ad lunam crescit chorus
bufonorum infrenatorum.
Cohors bufonum quotquot Minas
coaxat humili in palude.
Dies festus in palude perbacchatur hodie!
IV. Sub luna cantitatio
Tibicines, sambucinae lente viam gradiuntur
viculi umbris tenebratam quae e monte deruunt
atque iocos patrant mille.
Nullus est sclopetus qui impediat:
dulce melos penetralia invadit
spargens rosas in cubile virginis.
V. Bis gemina chorea
Iohannes ardebat Theresiam quae ardebat Raymundum
qui ardebat Mariam quae ardebat Ioachim qui ardebat Lilim
quae ardebat neminem.
Iochannes ad Status Foederatos fecit iter, Theresia ad claustrum,
Raymundus fatali obiit casu, Maria sine viro vitam vixit virgo,
Ioachim propria se interfecit manu atque Lilim sibi iunxit J. Pinto
Fernandes
qui fabellam non ingressus fuerat.
VI. Cantiuncula (Cantiguinha)
Maria in rebus lusoriis
Maria in fictis historiis
Maria nubs vaporis
Maria gratia floris
Maria mel mel oris
Maria mare amoris
erat quondam erat die
Maria
VII. Contubernium in Minas Gerais
Hispana saltatrix e Montibus Claris
in cellula mixta saltat et saltitat.
Oculi centum fusci nudant eius corpus
pingue morsibusque saucium culicum.
Stigma est sclopeti femore eius dextro,
male ridens aureum dentem exhibet,
sed est pulchra, pulchra, pinguis atque gaudens.
Flavas nates quomodo permotitat!
Centum brasiliensium oculi insequuntur
saltitantes dulce et molliter mamillas...
VIII. Destructio
Adamantes crude amant semetipsos
sese mutuo et tanto amando nunquam vident.
Sese in altero basiat quisquis iterum.
Quinam suntne bini amantes? Hostes bini.
Adamantes depravati pueruli
ludo quo vicissim ardent: neque capiunt
quantum se consertis destruant brachiis
nec quod quidquam mundi erat evanescat.
Nihil. Nemo. Quidnam amor? Vana species
quae per ipsos ultra pergit, instar anguis
formam suam imprimentis semitae.
Semel morsi manent ipsi morsi in aevum.
Esse desinunt, sed intus quod fuit olim
durat diu diu dolens in aeternum.
IX. Beata
Naso orbata, et miracula patrabat.
Escas portabamus eleemosynas
omnia ad fores linquebamus
mirabamur
stupefacti.
Curnam horridus est Deus et in amando?
VINCENTIVS LOPEZ-SOTO
AD PVERITIAM PERTINENTIA
I. POSTRIDIE NONAS IANVARII
Pueri omnes dormitunt contendunt
sito hac nocte, corde insultante;
dicuntur ipsis in urbem venire
Magi orientis.
Nonne recordas? O tempora illa!
Sciunt infantes Magos Orientales
equis et cibum, aquam inventuros
in prominente.
Nonne recordas? O tempora illa!
- Frater, num dormis? - Tace, mea soror;
ne veniant reges, somno experrectis,
fugiant illi. -
Nonne recordas? O tempora illa!
O dies magna post noctem cum stellis!
Modo in aulis, modo sint in casis,
corda se fundunt.
Sane recordas; o tempora grata!
Videsne tuos filios gaudentes?
Hôc maius gaudium per orbem terrarum
nunquam videbis.
II. PVERI VAGANTES
Pueri quinque in viarum ora;
pueri vagi ibi consedentes,
ludere chartis, chartis lusorum,
maledicendo.
Fulgent, enitent inter crassaturas
oculi illi; parum nunc connixi,
vexet cum eos convoluti fumus,
fumus tabaci.
Sic ita vagi pueri agitant
gaudium nimis, nullos honorantes,
neque parentes, omnia et sacra
simul ac rident.
O triste spectrum magnûm civitatum!
Ubi humani pugnant, caeco igni
valde soluto, pueris desertis;
infelix spectrum!
Quae ita crescis, o infantia tristis!
Ambiens aura putrida praecingit.
Nefas! quod habes idem ius supremum
passeris, floris.
LOPEZ-SOTO, VINCENTIVS: natus anno 1906 in Hispania, in urbe Pacis Augustae (Badajoz); operam disciplinae humanitatis et philosophiae in Collegio Serafico Sanctae Teresiae a Iesu, O.C.D. dedit.
Linguam Latinam et Graecam in Lycaeis et Collegiis variis iuventutem docuit.
In praesenti, suos labores in cinemate quodam urbis Barcinonis (Hispania) exercet, et, mente in iuventute et amicis Camenae Latinae fixa, quandam de vita hodierna Latine scribendam parat.
Gunther Johannes Lewczuk Gerhardt
http://www.if.ufrgs.br/~gunther/home2.html